کلمه

 
 

زُلالِ هُرمِ عطش بود و آفتابی که ...

 

سوارِ تشنه­تر از مشک و بویِ آبی که ...

 

شرارِ تشنگیِ آب را به آب سپرد

 

شکست آینة آب و التهابی که ...

 

تبِ فرات نشست و عنان اسب کشید

 

به ماه طعنه زند حلقة رکابی که ...

 

شکوهِ همهمة باغِ سیب را حس کرد

 

و بغضِ وا شدة آتش و کبابی که ...

 

کدام دستِ نوازش نواخت آهش را

 

نوایِ حنجرة زخمیِ ربابی که ...

 

به سر سلامتی­اش نخل­ها کمر بستند

 

به پاسِ حرمت سبزِ ابوترابی که ...

 

برایِ غصبِ " فدک " مشک را بهانه گرفت

 

دوباره نسلِ همان دسته شیخ و شابی که ...

 

میان مسجد و خانه سواره می­بردند

 

دو دست بسته ولی نه همان طنابی که ...

1387