کلمه

 

 

جهان افکنده بار محنت از دوش

زِ شادی گشته غم­هایش فراموش

 

چنان گل کرده خورشید از لبِ بام

شفق از بویِ عطرش گشته مدهوش

 

به یادِ چشمِ می آلودِ ساقی

گلِ لاله زِ نرگس شد قدح نوش

 

هزاران نغمه­ها از سر گرفتند

به یمنِ غنچة سبزِ قبا پوش

 

گلِ سوری گلِ نیلوفری را

کشید از ذوقِ سرمستی در آغوش

 

شنیدم نرم نرمک با گلِ یاس

چنین گفتا نسیمِ صبح در گوش

 

همه دریا­کشان را باز خوانید

درِ میخانه باز است شبِ دوش

 

الا ای کوثریون پای کوبید

به بانگِ غلغلِ مینایِ در جوش

 

دلیلِ آفرینش نامِ زهراست (س)

که بی او این جهان سرد است و خاموش

 

 

(سال 83 )